“Hoe bevalt het in Almere?” is een vraag die mij in het afgelopen jaar vaak gesteld werd. Op een toon alsof men informeert naar een nare, onbehandelbare ziekte die mij al maanden kwelt. Als ik zeg dat ik een heerlijk huis heb, en dat je in Almere alles onder handbereik hebt is de reactie vrijwel altijd hetzelfde: “Wat fijn voor je!”. Maar op hun gezicht lees ik: “Mij niet gezien. In geen honderd jaar. Almere… pff!”
En ik reageerde vroeger ook altijd zo. Nu ik er een jaar woon, voelt Almere nog niet aan als mijn stad. Mijn huis wel hoor, dat is echt mijn favoriete plek. Maar Almere lijdt ook bij mij nog steeds onder een slecht imago. Ik ben telkens weer oprecht verbaasd als blijkt dat je heel goedkoop kunt parkeren, dat er hele goede eettentjes zijn, dat er een prachtige bioscoop en dito schouwburg is en dat het openbaar vervoer je in minuten precies brengt waar je wezen moet. Almere is geen derdewereldland, geen provinciaal dorpje: het is een stad. Met stadse voorzieningen. Maar dan beter, eigenlijk.
Gisteren ontdekten we een snackbar in de buurt. Met echte friet en kroketten enzo. En best gezellige zitjes. Waar alle buurtkinderen ijsjes en snoep komen kopen. Geweldig leuk.
Als je maar negatief genoeg denkt over Almere, word je elke dag blij verrast.
iWendy.nl 
Plaats een reactie